Το δικό μου τέλος στο παρακάτω κείμενο:
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-A107/391/2583,21826/
είναι:
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΓΟΝΑΚΙ
Ο παππούς ήταν κουρασμένος. Άλλη μια μέρα ξημέρωνε με πόνο. Καθώς καθόταν στην καρέκλα του δίπλα στην σόμπα κοίταζε την γαλανή θάλασσα και μέσα από αυτήν να ξεπροβάλει ένας αλλιώτικος ήλιος. Ένιωθε διαφορετικά εκείνη την ημέρα. Σαν να συμπληρωνόταν ένα κομμάτι του, που είχε χαθεί!
Άκουσε τα βήματα του Μίσα που κατέβαινε προσεκτικά την ψιλή και απότομη σκάλα. Γρήγορα σκούπισε το δάκρυ του με το χέρι του, που έτρεμε, και σχηματίστηκε στην θέση του ένα λαμπερό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Ο Μίσα έτρεξε προς τον παππού του και τον αγκάλιασε. Ο παππούς τον αγκάλιασε τον φίλησε στο μάγουλο και από τα ζαρωμένα του χείλη πέταξαν οι λέξεις «Χρόνια πολλά».
Μετά από λίγο κατέβηκε και ο γιός του με την γυναίκα του. Πήραν τον Μίσα αγκαλιά του ευχήθηκαν για τα γενέθλιά του και κοίταξαν τον παππού. Γεμάτοι ντροπή μπόρεσαν να πουν ένα εγκάρδιο συγγνώμη και ο παππούς αγκαλιάζοντάς τους ψέλλισε «Σας αγαπώ».
Λίγη ώρα μετά ο παππούς ήταν μόνος του στο σπίτι. Ετοίμαζε ένα δώρο για το πολυαγαπημένο του εγγόνι. Καθισμένος στην πολυθρόνα του κατασκεύαζε ένα ξύλινο καραβάκι. Όταν όλοι γύρισαν στο σπίτι έδωσε το δώρο του στον Μίσα, και εκείνος χάρηκε πάρα πολύ ώστε ανέβηκε στο δωμάτιό του για να αρχίσει να παίζει.
Ήρθε το βράδυ μετά από γέλια και εύθυμες στιγμές που πέρασαν οικογενειακά. Ο παππούς πήρε τον Μίσα αγκαλιά και του εκμυστηρεύτηκε στο αυτί:
? Μίσα, θα σου πω μια συμβουλή που θέλω να ακούσεις. Ένας ρήτορας, ο Ισοκράτης, είπε κάποτε «Να συμπεριφέρεσαι στους γονείς σου όπως θέλεις να σου συμπεριφέρονται τα παιδιά σου»!
Ο παππούς αποσύρθηκε στο δωμάτιό του, αφού τους καληνύχτισε, και όλοι πήγαν για ύπνο. Ο παππούς ήταν γεμάτος χαρά. Το γερασμένο του πρόσωπο ήταν φωτεινό. Τα μάτια του γεμάτα με δάκρυα χαράς. Πήγε στο σαλόνι και τρέμοντας έγραψε σε ένα χαρτί «Σας αγαπώ πολύ», και έφυγε για πάντα?..
ΤΕΛΟΣ
