Το δικό μου τέλος στο παρακάτω κείμενο:
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-A107/391/2583,21826/
είναι:
Ο παππούς και το εγγονάκι
Η επόμενη μέρα ήταν Χριστούγεννα, μέρα γιορτής και χαράς. Μόλις ξύπνησε ο παππούς, ο Ιβάν, ο γιός του, τον καλημέρισε, του ευχήθηκε με θέρμη καλά Χριστούγεννα και τον βοήθησε να πάνε στο τραπέζι, όπου θα έπαιρνε πρωινό όλη μαζί η οικογένεια. Όμως επειδή ο παππούς κρύωνε, η Τατιάνα, η νύφη του, πρότεινε να κάτσουν, για να φάνε όλοι μαζί δίπλα στη χωριάτικη θερμάστρα. Παρόλο, όμως, που ο παππούς ήταν αδύναμος και δεν άκουγε καλά κατάλαβε τι είπε η νύφη του και απόρησε, αλλά και ένα αίσθημα χαράς τον κατέκλυσε. Μετά ακολούθησε η ανταλλαγή δώρων. Όπως πάντα ο παππούς ήταν αμέτοχος σε τέτοιες οικογενειακές στιγμές και γι? αυτό περίμενε ότι οι υπόλοιποι θα απομακρυνθούν και θα γιορτάσουν μακριά του. Όμως η νύφη του, η Τατιάνα, τον φώναξε, τον αγκάλιασε με στοργή και αγάπη και του πρόσφερε ένα δώρο. Ο παππούς το άνοιξε και είδε ένα πλεχτό μάλλινο πουλόβερ. Μετά η νύφη του τού ζήτησε συγγνώμη για την άσχημη και απάνθρωπη συμπεριφορά της και τον διαβεβαίωσε ότι η οικογένειά του θα είναι πάντα στο πλευρό του. ο Μίσα βρισκόταν εκεί εκείνη την στιγμή και είδε την κίνηση της μαμάς του. Έτσι και αυτός έφτιαξε μια Χριστουγεννιάτικη κάρτα, του έδωσε ένα φιλάκι και του την δώρισε. Ο Μίσα ένιωσε περηφάνια όχι μόνο για τους γονείς του αλλά και για τον εαυτό του γιατί ήξερε ότι έκανε το σωστό αφού το ίδιο έκανε η μπαμπάς και η μαμά του. Ένα δάκρυ ευτυχίας κύλησε από τα πονεμένα μάτια του παππού και τα δρόσισε. Επιτέλους ένιωσε την αγάπη και την κατανόηση που τόσο καιρό περίμενε !
Τζορτζίνα Σαψαλάκη
Α4
