Το δικό μου τέλος στο παρακάτω κείμενο:
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-A107/391/2583,21826/
είναι:
Από την έπομενη μέρα τα πάντα στην ζώη του παππού άλλαξαν. Η νύφη και ο γιός του του έδειχναν αγάπη, κατανόηση και τον φρόντιζαν. Κάθισαν όλοι μαζί στο τραπέζι, με τον Μίσα να χαμογελάει και να λάμπει το πρόσωπο του. Ο παππούς ένιωθε τόσο ευτυχισμένος, που αισθάνθηκε πως ήταν ξανά παιδί και άρχισε να τους διηγείται ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια ή όταν γέννησε τον γιό του δηλαδή τον πατέρα του Μίσα. Γέλασαν όλοι με την ψυχή τους και έγιναν επιτέλους μία οικογένεια. Όταν ήρθε το βράδυ η νύφη και ο γιός φίλησαν το χέρι του γέροντα θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δείξουντην συγγνώμη τους και να του ζητήσουν συγχώρεση.Ο γέροντας με όλη του την καρδιά τους έδωσε την ευχή του.Πιστεύω ότι ο παππούς για πολύ καιρό θα είχε σχηματισμένο στο πρόσωπο του ένα χαμόγελο που θα τον έκανε πιο όμορφο και πιο νέο.
Χρήστος
Πυροβολάκης
Α3
